دندان فکندن

لغت نامه دهخدا

دندان فکندن. [ دَ ف َ / ف ِ ک َ دَ ] ( مص مرکب ) دندان ریختن :
چو تیغ او شکند شیر شرزه را چنگال
چو تیر او فکند پیل مست را دندان.
امیرمعزی ( از آنندراج ).
|| فروریختن دندان ( از ترس ) :
ماهی چرخ بفکند دندان
از نهنگ زبانور تیغش.
خاقانی.

فرهنگ فارسی

دندان ریختن .

پیشنهاد کاربران

بپرس