دندان فکندن. [ دَ ف َ / ف ِ ک َ دَ ] ( مص مرکب ) دندان ریختن : چو تیغ او شکند شیر شرزه را چنگال چو تیر او فکند پیل مست را دندان.امیرمعزی ( از آنندراج ). || فروریختن دندان ( از ترس ) : ماهی چرخ بفکند دندان از نهنگ زبانور تیغش.خاقانی.