دندان فکن. [ دَ ف َ / ف ِ ک َ ] ( نف مرکب ) قسمی از ماهی که گوشت آن بغایت لذیذ و لطیف باشد. ( غیاث ) ( آنندراج ) : ماهیش دندان فکن گشت و صدف گوهرنمای گاو او عنبرفزای و ساحلش سنبل گیا.خاقانی.
