دندان طمع کشیدن

دندان طمع کشیدن ( کندن ، برکندن ، برفکندن ) ؛ از چیزی چشم پوشیدن. از طمع و آرزویی دست کشیدن. ( یادداشت مؤلف ) :
او نیز به هجر گشت خرسند
دندان طمع ز وصل برکند.
نظامی.
گربه سنگ ستم عشق تو دندان شکند
دل ز لبهای تو دندان طمع برفکند.
کمال خجندی.