دندان به زهر خاییدن

دندان به زهر خاییدن ؛ مکروه داشتن و درشت و سخت گشتن که ناشی از نهایت دشمنی و عدوات باشد. ( از برهان ) ( از آنندراج ) :
بخاییدش از کینه دندان به زهر
که دون پرور است این فرومایه دهر.
سعدی.