دندان آسیاب. دندان های آسیا یا دندان های کرسی گونه ای از دندان ها هستند که به نسبت دیگر دندان ها بزرگتر هستند و برای خرد کردن غذا به کار می روند.
تعداد دندان های آسیا معمولاً در انسان شش عدد است.
دندان های آسیا به سه گونه تقسیم می شوند: دندان های آسیای کوچک، دندان های آسیای بزرگ و دندان عقل.
کنار هر دندان نیش، دو دندان آسیا کوچک قرار دارند ( جمعاً ۸عدد ) که فاصله بین دندان های نیش تا آسیای بزرگ را پر می کنند. سطح روی آنها پهن و تخت و لبه های آنها تیز و عاج دار می باشد. دندان های آسیای کوچک کنار نیش ها، دو ریشه ای و دندان های آسیای کوچک کنار آسیاهای بزرگ، تک ریشه ای هستند. در فک پایینی، تمامی دندان های آسیای کوچک، تک ریشه ای می باشند.
سه دندان آخر در طرفین فک های بالا و پایین، دندان های آسیای بزرگ هستند که تعداد آنها جمعاً به ۱۲عدد می رسد که به ترتیب آسیای اول، دوم و سوم نامیده می شوند. دندان آسیای اول، دقیقاً کنار دومین دندان آسیای کوچک قرار دارد و به دندان های آسیای ۶سالگی هم معروف می باشد.
دندان های آسیای بزرگ سوم که به دندان عقل نیز معروف هستند، در انتهای فک ها واقع شده اند و معمولاً بین ۱۶ تا۲۰ سالگی شروع به درآمدن می کنند. از آنجایی که دندان های عقل، آخرین دندان هایی هستند که درمی آیند، عمدتاً روی فک جای کافی برای رشد آنها باقی نمی ماند. اگر دندان ها به هم فشرده و فک کوچک باشد، ممکن است دندان های عقل زیر دندان های دیگر یا استخوان فک نهفته شوند. اگر تنها قسمتی از دندان عقل دربیاید، ایجاد درد و ناراحتی خواهد کرد که در آن صورت باید با جراحی از دهان خارج شود. بین دندان های عقل و آسیای بزرگ اول، دندان های آسیای بزرگ دوم یا دندان های آسیای ۱۲سالگی وجود دارد. دندان های آسیای بزرگ، دندان های درشتی هستند که سطح آنها پهن بوده و برای آسیا کردن و جویدن غذا کاربرد دارند. آسیاهای بزرگ واقع بر روی فک بالایی، ریشه های مجزا دارند، ولی دندان های آسیای بزرگ فک پایینی، دو ریشه ای هستند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفتعداد دندان های آسیا معمولاً در انسان شش عدد است.
دندان های آسیا به سه گونه تقسیم می شوند: دندان های آسیای کوچک، دندان های آسیای بزرگ و دندان عقل.
کنار هر دندان نیش، دو دندان آسیا کوچک قرار دارند ( جمعاً ۸عدد ) که فاصله بین دندان های نیش تا آسیای بزرگ را پر می کنند. سطح روی آنها پهن و تخت و لبه های آنها تیز و عاج دار می باشد. دندان های آسیای کوچک کنار نیش ها، دو ریشه ای و دندان های آسیای کوچک کنار آسیاهای بزرگ، تک ریشه ای هستند. در فک پایینی، تمامی دندان های آسیای کوچک، تک ریشه ای می باشند.
سه دندان آخر در طرفین فک های بالا و پایین، دندان های آسیای بزرگ هستند که تعداد آنها جمعاً به ۱۲عدد می رسد که به ترتیب آسیای اول، دوم و سوم نامیده می شوند. دندان آسیای اول، دقیقاً کنار دومین دندان آسیای کوچک قرار دارد و به دندان های آسیای ۶سالگی هم معروف می باشد.
دندان های آسیای بزرگ سوم که به دندان عقل نیز معروف هستند، در انتهای فک ها واقع شده اند و معمولاً بین ۱۶ تا۲۰ سالگی شروع به درآمدن می کنند. از آنجایی که دندان های عقل، آخرین دندان هایی هستند که درمی آیند، عمدتاً روی فک جای کافی برای رشد آنها باقی نمی ماند. اگر دندان ها به هم فشرده و فک کوچک باشد، ممکن است دندان های عقل زیر دندان های دیگر یا استخوان فک نهفته شوند. اگر تنها قسمتی از دندان عقل دربیاید، ایجاد درد و ناراحتی خواهد کرد که در آن صورت باید با جراحی از دهان خارج شود. بین دندان های عقل و آسیای بزرگ اول، دندان های آسیای بزرگ دوم یا دندان های آسیای ۱۲سالگی وجود دارد. دندان های آسیای بزرگ، دندان های درشتی هستند که سطح آنها پهن بوده و برای آسیا کردن و جویدن غذا کاربرد دارند. آسیاهای بزرگ واقع بر روی فک بالایی، ریشه های مجزا دارند، ولی دندان های آسیای بزرگ فک پایینی، دو ریشه ای هستند.
wiki: دندان آسیاب