دنبوقه

لغت نامه دهخدا

دنبوقه. [ دُم ْ ق َ / ق ِ ] ( اِ ) موی از پس سر آویخته. || شمله و طره دستار. ( ناظم الاطباء ) ( از برهان ) ( از آنندراج ) ( از انجمن آرا ) ( از شرفنامه منیری ). علاقه. ریشه. فش. طره دستار، و آن تارهای بی پود پایان آن است که زینت را گذارند چنانکه در بسط و فرشها نیز. ( یادداشت مؤلف ). و رجوع به ریشه و مترادفات دیگر شود.

پیشنهاد کاربران