دنبلی عبدالرزاق بیک

[ویکی نور] عبدالرزاق بیگ، پسر نجفقلی بیگلربیگی فرزند شهبازخان دنبلی، از شعرا و فضلا و نویسندگان قرن سیزدهم هجری بود که در 1176ق در خوی زاده شد.
پدرش در خوی و سپس در تبریز حکومت می کرد و باج گزار کریم خان زند و از خانان بزرگ و بانفوذ آذربایجان به شمار می رفت که در روزگار حکومت کریم خان به فرمان وی به حکومت آذربایجان منصوب شد. پدر دنبلی در ده سالگی او را با عنوان «گروگان» به شیراز روانه ساخت و عبدالرزاق چهارده سال از عمر خود را در آن جا گذراند.
وی در جست وجوی مُلک پدر و نیاکانش به خوی و تبریز رفت؛ اما فرصت را از دست رفته یافت. از این روی نزد فقها و علما و شعرای عصر به فراگیری دانش پرداخت و در علوم رایج زمان و ادب فارسی و خوش خطی، توانا شد و پس از مرگ کریم خان (1193ق)، به آذربایجان بازگشت و در روزگار فترت پس از کریم خان به اصفهان رفت و به آقا محمدخان و فتحعلی شاه قاجار پیوست و از مقربان و رجال به نام دربار فتحعلی شاه شد و به دلیل معلومات گسترده اش، نزد میرزا ابوالقاسم قایم مقام به سرعت از احترام و بزرگی برخوردار شد.
عبدالرزاق در زندگی خود با سه دوره مهم هم روزگار بود:
وی در این دوران، جنگ ها و روی دادهای فراوانی را از نزدیک دید و از آن ها در شهیرترین کتاب خود، مآثر سلطانیه گزارش کرد و به شرح تاریخ قاجار تا 1241ق پرداخت و وقایع این دوران را با دقت شرح داد.