دنبلی خویی ابراهیم بن حسین

[ویکی نور] شهید آیةاللّه حاج میرزا ابراهیم بن حسین دنبلی خویی (1247-1325ق)، بعد از تحصیلات مقدماتی در خوی برای تکمیل تحصیلات خود، در سال 1262(ق). راهی نجف شد. او در محضر استادانی والامقام تلمذ نمود و در علوم مختلف به بالاترین مراتب علمی رسید. پس از چندین سال اقامت در نجف و پس از پایان تحصیلات، با اخذ درجه اجتهاد با دستی پر به زادگاهش بازگشت و به ارشاد، تحقیق و تدریس پرداخت.
شیخ مرتضی انصاری، سید حسین بن محمد کوه کمری.
شیخ عبدالحسین بن محمد اعلمی، حاجی میر محمود ساجدی، میرزا علی قلی، میرزا ابراهیم سلماسی و....
میرزا ابراهیم دنبلی اولادی نداشت، لذا تمامی اموال خود من جمله کتاب خانه مفصّلش را وقف وجوه برّ کرد.
تألیفات فقهی و اصولی و حدیثی از خود به جای گذاشته که من باب نمونه «الدرة النجفیه فی شرح نهج البلاغه الحیدریه»، «شرح اربعین حدیث»، «ملخص المقال فی تحقیق احوال الرجال» و ملخص جلد هفتم بحارالانوار را می توان نام برد. در سال 1325ق. در آشوب های مشروطیت به دست مرتضی نامی در خوی به شهادت رسید و جنازه اش بعد از چهار سال به نجف منتقل و در وادی السلام مدفون گردید. از کتب وقفی ایشان که بعداً به مدرسه نمازی خوی انتقال یافت، جمعاً 112 نسخه خطی می باشد که تالیفات خود آن مرحوم با دستخط خود نیز در ضمن آن ها می باشد. این موقوفات در فهرست نگاری کتاب خانه با عنوان «موقوفات شهید» مشخص شده اند و در ابتدا و انتهای این کتب مهر کتاب خانه آن مرحوم موجود است.