دنباوندی. [ دَم ْ وَ ] ( اِخ ) سلیمان بن مهران دنباوندی اعمش کوفی ، مکنی به ابومحمد. از پیشوایان نامی علم حدیث بود که پدرش به کوفه مهاجرت کرد و او به سال 60 یا 61 هَ. ق. در آنجا بدنیا آمد و به سال 148 هَ. ق. درگذشت. از ابووائل و ابراهیم تیمی و جز وی روایت کرد و ابواسحاق و جز او از وی روایت دارند. دنباوندی از ثقات و مردی عالم و فاضل بود. ( از لباب الانساب ). دنباوندی. [ دَم ْ وَ ] ( ص نسبی ) دماوندی. منسوب است به دنباوند و آن ناحیه ای است از سرزمین ری که دماوند نیز نامیده می شود. ( از لباب الانساب ).
