دنباله دار بزرگ ۱۷۴۴

'
دنباله دار بزرگ ۱۷۴۴ با نام رسمی دنباله دار ( C/1743 X1 ) ( به انگلیسی: Great Comet of 1744 ) ، که به نام های دنباله دار شزو یا دنباله دار کلینکنبرگ - شزو نیز معروف است، دنباله داری است که در بین سال های ۱۷۴۳ و ۱۷۴۴ با چشم غیر مسلح قابل مشاهده بوده است. این دنباله دار در اواخر نوامبر ۱۷۴۳ به طور مستقل توسط اخترشناسان: یان د مونک، و سپس در هفتهٔ دوم دسامبر توسط دیرک کلینکنبرگ، و چهار روز بعد توسط ژان فیلیپ دو شزو کشف شد. سی/۱۷۴۳ ایکس۱ در ۱۷۴۴ برای چند ماه با چشم غیر مسلح قابل مشاهده بوده و جلوه های چشمگیر روشن و غیرمعمولی را در آسمان به نمایش گذاشته است. با قدر مطلق - یا روشنایی ذاتی - برابر ۰٫۵، در ششمین مرتبهٔ درخشانی در تاریخ ثبت شده بوده است. [ ۲] بزرگی ظاهری سی/۱۷۴۳ ایکس۱ می توانسته به ۷ برسد، که این باعث می شود در میان دنباله دارها در گروهی که «دنباله دارهای بزرگ» نامیده می شود طبقه بندی شود. این دنباله دار به ویژه برای ایجاد «فوران» شش دم پس از رسیدن به اوج خود شناخته و متمایز شده است.
دنباله دار سی/۱۷۴۳ ایکس۱ در ۲۹ نوامبر ۱۷۴۳ در شهر هلندی میدل بورخ توسط یان د مونک کشف شد[ ۳] و در ۹ دسامبر ۱۷۴۳ به طور مستقل توسط کلینکنبرگ در هارلم و توسط شزو در رصدخانه لوزان در ۱۳ دسامبر مشاهده شد. به گفتهٔ شزو آن جرم فاقد دم و شبیه یک ستارهٔ سحابی در مرتبه بزرگی سوم به نظر می رسیده است. او اندازهٔ پهنهٔ کما را پنج دقیقه اندازه گیری کرد. [ ۴]
دنباله دار با نزدیک شدن به اوج خود به طور پیوسته درخشان تر شد. گزارش شده که تا ۱۸ فوریهٔ ۱۷۴۴، به اندازه سیاره ناهید ( با قدر ظاهری - ۴٫۶ ) درخشان بوده و در آن زمان دمی دوگانه را نشان داده است.