دمیکی
لغت نامه دهخدا
دمیکی. [ دُ ] ( اِخ ) محمدبن طاهربن خالد بختری دمیکی ، معروف به ابن ابی دمیک بغدادی و مکنی به ابوالعباس. از محدثان بود و از عبیداﷲبن محمدبن عایشه و ابن المدینی و جز آن دو روایت کرد و جعفر خلدی و جز وی از او روایت دارند. او از ثقات بود و به سال 305 هَ. ق. درگذشت. ( از لباب الانساب ).
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید