دمیاطی عبدالمؤمن بن خلف

[ویکی نور] «عبد المؤمن بن خلف بن شرف بن خضر بن موسی تونی دمیاطی»، مکنی به ابومحمد و ابواحمد، ملقب به شرف الدین و برهان الدین و جمال الاسلام، در آخر سنه 613ق، در شهر دمیاط، به دنیا آمد، و در همان شهر به تحصیل علم فقه پرداخت، سپس در طلب حدیث به شهرهای مختلف سفر کرد.
وی در «اسکندریه» از علی بن زید نسارسی و ظافر بن شحم و منصور بن دباغ و...، در «مصر» از ابن المقیر و علی بن مختار و یوسف بن مجتلی و...، در «بغداد» از ابونصر بن علیق و ابراهیم بن الخیر و...، در «حلب» از ابوالقاسم بن رواحه و...، در «حماة» از صفیه قرشیه، در «ماردین» از عبد الخالق نشتبری، در «حران» از عیسی حناط و در «دمشق» از ابن مسلمه و... استماع حدیث نمود؛ خلاصه شیوخ وی، حدود 1300 نفر می باشند.
او انسانی بود زیبا، خوش رو، خوش خو، راستگو، خوش زبان، سخندان، نیکوبیان، دین دار، فروتن، زیرک، فقیه، محدث، نسب شناس و...
برخی از کسانی که از وی روایت کرده اند، عبارتند از:
وی که در دوران حکومت بنی عباس می زیست، بیش از 90 سال عمر کرد و در ذی قعده سال 705ق، در قاهره به طور ناگهانی دیده از جهان فروبست.
أخبار قبائل الخزرج / نوع اثر: کتاب / نقش: نویسنده