دموکراسی شوروی ( به انگلیسی: Soviet democracy ) یا دموکراسی شورایی ( به انگلیسی: council democracy ) ، یک نظام سیاسی است که در آن حاکمیت مردم بر شوراهایی مبتنی است که به صورت مستقیم انتخاب شده اند. شوراها به صورت مستقیم در برابر انتخاب کنندگان مسئول هستند و به دستورالعمل هایی که از مدل بازنمایندگی غیرمستقیم استفاده می کنند مقید هستند. این تعهد الزام آور برخلاف تعهد آزاد است که در آن نمایندگان منتخب تنها در برابر وجدان خود مسئول هستند. از این رو نمایندگان ممکن است در هر زمانی از منصب خود برکنار شوند و یا از طریق انتخابات برکناری رأی به عزل آن ها داده شود.
... [مشاهده متن کامل]
در دموکراسی شوروی رأی دهندگان در واحدهای پایه سازمان می یابند، به عنوان مثال کارگران یک کارخانه، ساکنان یک منطقه، و یا سربازان یک سربازخانه. آن ها به طور مستقیم نمایندگان را به عنوان مأموران عمومی انتخاب می کنند که توأمان به عنوان قانون گذار، دولت و دادگستری عمل می کنند. برخلاف مدل ها اولیۀ دموکراسی که جان لاک و منتسکیو مطرح کرده اند، در اینجا تفکیک قوا وجود ندارد. شوراها در چندین سطح انتخاب می شوند: در سطح مناطق سکونت و تجارت نمایندگان راهی شوراهای محلی در مجامع عمومی می شوند. این ها به نوبۀ خود می توانند اعضایی را به عنوان نماینده به سطح بعدی بفرستند. نظام نمایندگی تا سطح کنگرۀ شوراها در سطح کومتی ادامه می یابد. فرآیند انتخابات بدین صورت از پایین به بالا صورت می گیرد. این سطوح معمولاً به سطوح اجرایی گره خورده است. The electoral processes thus take place from the bottom upwards. The levels are usually tied to administrative levels.
در اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی و شکلی از دموکراسی بود که در آن شوراهای کارگری ( سوویت ) ارگان های قدرت را از طریق کسب قوه مجریه و قوه مقننه بدست می گرفت. شوراهای کارگری شامل نمایندگانی است که از سوی کارگران انتخاب شده است. دامنه شوراها از سطح محلی تا مجمع ملی است. طبق آرای ولادیمیر لنین و سایر ایدئولوگ های اتحاد جماهیر شوروی، شوراها نمایانگر خواست و اراده دموکراتیک طبقه کارگر هستند و از اینرو تجسم و انگارهٔ دیکتاتوری پرولتاریا می باشند.
منتقدان اصل لنین و دموکراسی شوروی، مانند کمونیسم شورایی ادعا می کنند شوراهای کارگری ( سوویت ها ) در زمان لنین نیز سرنگون شده بودند و در واقع هیچ قدرتی نداشتند. هواداران تروتسکیسم موافق این نظرند اما ادعا می کنند سرکوب شوراها پس از تحکیم قدرت ژوزف استالین ( و نه کاملاً در زمان لنین ) صورت گرفت. هواداران مائوئیسم و خوجه ایسم نیز بر این اعتقادند که شکاف هایی که در سیستم لنینی - استالینی به وجود آمد به سبب فقدان ایمان حزبی توده ها بود و این منجر به جدایی حزب و نیازهای مردم شد. پیامد این جریان، برآمد تجدیدنظرطلب ها ( رویزیونیست ها ) بود که پس از مرگ لنین، اتحاد شوروی را از دور نمود.
... [مشاهده متن کامل]
در دموکراسی شوروی رأی دهندگان در واحدهای پایه سازمان می یابند، به عنوان مثال کارگران یک کارخانه، ساکنان یک منطقه، و یا سربازان یک سربازخانه. آن ها به طور مستقیم نمایندگان را به عنوان مأموران عمومی انتخاب می کنند که توأمان به عنوان قانون گذار، دولت و دادگستری عمل می کنند. برخلاف مدل ها اولیۀ دموکراسی که جان لاک و منتسکیو مطرح کرده اند، در اینجا تفکیک قوا وجود ندارد. شوراها در چندین سطح انتخاب می شوند: در سطح مناطق سکونت و تجارت نمایندگان راهی شوراهای محلی در مجامع عمومی می شوند. این ها به نوبۀ خود می توانند اعضایی را به عنوان نماینده به سطح بعدی بفرستند. نظام نمایندگی تا سطح کنگرۀ شوراها در سطح کومتی ادامه می یابد. فرآیند انتخابات بدین صورت از پایین به بالا صورت می گیرد. این سطوح معمولاً به سطوح اجرایی گره خورده است. The electoral processes thus take place from the bottom upwards. The levels are usually tied to administrative levels.
در اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی و شکلی از دموکراسی بود که در آن شوراهای کارگری ( سوویت ) ارگان های قدرت را از طریق کسب قوه مجریه و قوه مقننه بدست می گرفت. شوراهای کارگری شامل نمایندگانی است که از سوی کارگران انتخاب شده است. دامنه شوراها از سطح محلی تا مجمع ملی است. طبق آرای ولادیمیر لنین و سایر ایدئولوگ های اتحاد جماهیر شوروی، شوراها نمایانگر خواست و اراده دموکراتیک طبقه کارگر هستند و از اینرو تجسم و انگارهٔ دیکتاتوری پرولتاریا می باشند.
منتقدان اصل لنین و دموکراسی شوروی، مانند کمونیسم شورایی ادعا می کنند شوراهای کارگری ( سوویت ها ) در زمان لنین نیز سرنگون شده بودند و در واقع هیچ قدرتی نداشتند. هواداران تروتسکیسم موافق این نظرند اما ادعا می کنند سرکوب شوراها پس از تحکیم قدرت ژوزف استالین ( و نه کاملاً در زمان لنین ) صورت گرفت. هواداران مائوئیسم و خوجه ایسم نیز بر این اعتقادند که شکاف هایی که در سیستم لنینی - استالینی به وجود آمد به سبب فقدان ایمان حزبی توده ها بود و این منجر به جدایی حزب و نیازهای مردم شد. پیامد این جریان، برآمد تجدیدنظرطلب ها ( رویزیونیست ها ) بود که پس از مرگ لنین، اتحاد شوروی را از دور نمود.
