دمحله

لغت نامه دهخدا

( دمحلة ) دمحلة. [ دُ م َ ح ِ ل َ ] ( ع ص ، اِ ) زن فربه یازن نیکوخلقت متناسب اعضا. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ).

دمحلة. [ دَ ح َ ل َ ] ( ع مص ) غلطانیدن چیزی را. ( منتهی الارب ) ( از آنندراج ) ( از اقرب الموارد ).

پیشنهاد کاربران