دمان تاختن

دمان تاختن ؛ تند راندن اسب. بسرعت رفتن. شتابان حمله کردن. با خشم و شتاب رفتن :
دمان پیش خوالیگران تاختند
ز بالا به روی اندر انداختند.
فردوسی.