دم گسستن

لغت نامه دهخدا

دم گسستن. [ دَ گ ُ س َس ْ ت َ ] ( مص مرکب ) قطع شدن نفس. جان سپردن :
دلم خرید و غم جان فشاند در قدمش
گرش دمی نخورم غم شود گسسته دمش.
مجد همگر ( از آنندراج ).

دم گسستن. [ دُ گ ُ س َس ْ ت َ ] ( مص مرکب ) دم بریدن. بریدن دم حیوانی. قطع کردن دنبال و دم ، چنانکه در مار :
مار راچون دم گسستی سر بباید کوفتن
کار مار دم گسسته نیست کار سرسری.
جمال الدین سلمان ( از آنندراج ).
رجوع به دم بریدن شود.

فرهنگ فارسی

دم بریدن .

پیشنهاد کاربران

بپرس