دم قناعت یا خصلت و صفتی را گرفتن ؛ بدان خوی متخلق شدن. بدان صفت موصوف گشتن : چند سال است که ندیمی او می کند بیغوله و دم قناعتی گرفته. ( تاریخ بیهقی چ ادیب ص 57 ) . امیر یوسف مردی بود سخت بی غایله و دم هیچ فساد و فتنه نگرفتی. ( تاریخ بیهقی چ ادیب ص 247 ) .
