دم بره

لغت نامه دهخدا

دم بره. [ دُ ب َ رِ ] ( اِخ ) دهی است از دهستان میربیک بخش دلفان شهرستان خرم آباد. آب آن از چشمه. سکنه آن 180 تن. ساکنان از طایفه بوالی هستند و زمستان به قشلاق می روند. ( از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 6 ).

گویش مازنی

/dembere/ نام مرتعی در حوزه ی کارمزد آلاشت سوادکوه - راهی باریک در آغل به منظور هدایت گوسفندان برای شیردوشی

پیشنهاد کاربران

بپرس