دلوق

لغت نامه دهخدا

دلوق. [ دَ ] ( ع ص ) اسب استوارخلقت سخت دونده که به یکباره و بناگاه برسد. ج ، دُلُق. ( منتهی الارب ). واحد دلق ، و آن اسبانی هستند که پی درپی وپشت سرهم خارج شوند. ( از اقرب الموارد ). || شتر ماده دندان ریخته از پیری. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ). ج ، دُلُق. ( اقرب الموارد ). || سیف دلوق ؛ شمشیر که به آسانی از نیام برآید. ( از منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ). دالق. رجوع به دالق شود. || حمله شدید. ( از اقرب الموارد ).
دلوق. [ دُ ] ( ع مص ) شمشیر از نیام بیرون آمدن. ( المصادر زوزنی ). خارج شدن شمشیر از نیام به خودی خود، بدون آنکه آنرا بیرون کشند. ( از اقرب الموارد ). دلق. رجوع به دلق شود. || شمشیر از نیام بیرون کشیدن. ( المصادر زوزنی ). || خارج شدن اسبان در پی هم ، و دراین صورت آنها را دُلق گویند. ( از اقرب الموارد ).

فرهنگ فارسی

شمشیر از نیام بیرون آمدن .

پیشنهاد کاربران

بپرس