دلور

لغت نامه دهخدا

دلور. [ دِ وَ ] ( ص مرکب ) دلوار. بی باک. شجاع. دلاور. متهور. باجرأت. ( ناظم الاطباء ).

دلوار . بی باک .

/dalor/ نادان و ناآگاه
/del var/ معشوق یار

دِلوَر
شجاع
سالها قبل دلوریه / دلوری یک شغل توی شوشتر ( خوزستان ) بوده، مثل نجاری ولی سنگین تر.

دِلوَر - هم خانواده ی دلاور، دلیر
به معنی شجاع، بی باک، نترس
ریشه واژه : فارسی