دیلمون سرزمین و تمدنی کهن در سواحل خلیج فارس است. مکان احتمالی دیلمون استان الحساء و ناحیه قطیف در شرق عربستان، جزایر بحرین و قطر بوده است.
دیلمون در نوشته های به جامانده در میان رودان به عنوان یک شریک تجاری، گذرگاهی که بین میان رودان و تمدن واقع در دره رود سند ( جنوب پاکستان کنونی ) واقع شده و منبع مواد خام از جمله مس و چوب ذکر شده است.
... [مشاهده متن کامل]
مطابق اساطیرِ سومری خداوند در دیلمون زندگی جاوید را به زیودسورا ( اُتناپیشتیم ) بخشید. برخی از پژوهشگران دیلمون را سرزمینی می دانند که بهشت عدن در آن قرار داشت. مایکل رایس در مورد این تمدن می نویسد:
«دیلمون اسرارآمیز ترین فرهنگ را در میانِ تمدن های پیشرفته عصر برنز داشته است. حتی اسرارآمیزتر از آن چه که در مصر شکوفا شد. دیلمون در دوره ای مرکز شبکه بازرگانی بین المللی مهمی بود که پهنه ای به وسعتِ تمامی دنیای شناخته شدهِ آن روزگار را دربر می گرفت و در دوره ای دیگر سرزمینی جادویی و مقدس بود، موطن خدایان و محل وقوع حوادثی شگفت انگیز؛ مانندِ پیدایشِ هنرهای بشری که خدایان بازیگران اصلی آن بودند. بعدها خدایان در آنجا انسان ستایش برانگیزی که طوفان نوح را از سر گذرانده بود، اعتلا بخشیدند؛ زیوسودرا، پادشاه عادلِ شوروپاک[۱] کسی که شخصیت نوح در کتاب مقدس از آن گرته برداری شده است. حماسهِ مذهبی توفان از افسانه بسیار قدیمی تر بین النهرینی ریشه گرفته است. روایتی از آن که به دنیایِ امروز رسیده است، انعکاسِ بخشیِ از منظومه حماسی گیلگمش است. »[۲]
محتویات [نمایش]
تاریخ [ویرایش]
دیلمون نخستین بار در یک کتیبه گلی متعلق به انتهای هزاره چهارم پیش از میلاد در معبد اینانا ( یک الهه سومری ) در شهر اوروک ذکر شده است. در این متن دیلمون صفت نوعی تبر و وصف یک مقام رسمی است و همچنین از طاقه های پشم که به مردم دیلمون تحویل داده شده، سخن به میان آمده است.
در شهر نیپ پور هم دو نامه از دوران سلطنت بورنابوریاش پادشاه بابل در دوران حکومت کاسی ها ( یک قوم آریایی که محل اصلی زندگی آنان در سواحل جنوبی و غربی دریای خزر بوده است ) در سده چهارده قبل از میلاد به دست آمده که آن ها را یک مقام رسمی دیلمون به مقامات مافوق خود در مرکز تمدن بابل نوشته است.
اسطوره شناسی [ویرایش]
دیلمون در روزگاران باستان آنچنان که در نوشته های سومریان آمده است به جایی که آفتاب از آن طلوع می کند و سرزمین زندگی معروف بوده است. دریای کنار دیلمون ( خلیج فارس ) نیز به تبع آن دریای طلوع آفتاب و دریای سرزمین حیات نامیده می شد.
دیلمون و توفان نوح [ویرایش]
شخصیت اسطوره ای زیودسورا که به ( زی - اود - سورا، اُتناپیشتیم، پارناپیشتیم و زیسوتروس ) هم معروف است، کهن الگوی[۳] نوح پیغمبر در ادیان ابراهیمی به شمار می آید و در افسانه گیلگمش پدر انسان خوانده شده است. بر اساس اساطیرِ سومری خداوند در دیلمون زندگی جاوید را به او بخشید. ( به جاودانگی او در حماسه مرگِ گیلگمش[۴] و حماسه نخستین فرمانروایان[۵] اشاره شده ) .
کتیبه پیدایش ( یا آفرینش ) متن مهم دیگری ست که به نام دیلمون اشاره کرده است. در پایانِ این کتیبه تکه تکه که در قرن ۱۸ ق. م به زبان سومری نوشته شده و اسطوره آفرینش و داستان توفان را نقل می کند، آمده است:
«حیوانات یکی پس از دیگری بر خاک پا می نهادند. پادشاه زی - اود - سورا پیش روی آن و انلیل به خاک افتاد. آن و اِنلیل با او مهربان بودند ( از بین رفته ) آن ها زندگی جاودانه مانندِ یک خدا را به او بخشیدند. آن ها حیاتِ ابدی را به او بخشیدند. در آن هنگام، برایِ مراقبت ( زی - اود - سورا ) از جانوران و نسلِ بشر، آن ها به زی - اود - سورا پادشاهی سرزمینی را در آن سوی آب ها اعطا کردند، در سرزمینِ دیلمون، جایی که آفتاب طلوع می کند. »[۶]
دیلمون و سرزمین آفرینش [ویرایش]
در حماسه اِنکی و نینهورسَگ و البته در حماسه گیلگمش از دیلمون به عنوان محل آفرینش یاد شده و برخی از اسطوره شناسان نیز دیلمون را محل واقعی بهشت عدن می دانند[۷].
نینلیل خداوند آسمان و باد جنوب نیز به روایت سومریان در دیلمون منزل داشته است. در حماسه قدیمی "اِنمِرکار و پادشاه آراتا" وقایع اصلی داستان در زیگورات های ساخته شده توسط انمرکار در شهرهای اوروک و انریدو ( در میان رودان ) رخ می دهند و آنجا به عنوان قبل از اینکه دیلمون مسکونی شود، توصیف می شود.
منابع [ویرایش]
↑ *شورروپاک از شهرهای سومر بود. زیوسودرا در یک متن سومری که پادشاهان سومر را می شمارد فرمانروای شورروپاک نام گرفته است.
↑ Michael Rice, The Power of the Bull, Routledge, 1998, ISBN 978 - 0 - 415 - 09032 - 2 p164
↑ *Prototype
↑ ترجمه انگلیسی مرگ گیلگمش در وب سایت دانشکده شرق شناسی دانشگاه آکسفورد.
↑ ترجمه انگلیسی حماسه نخستین فرمانروایان در وب سایت دانشکده شرق شناسی دانشگاه آکسفورد.
↑ «Eridu Genesis». دانشکده شرق شناسی دانشگاه آکسفورد. بازبینی شده در ۰۶ - ۰۷ - ۲۰۰۸.
↑ Walter Reinhold Warttig, Dilmun "The Sumerian Paradise" or Pre - biblical Prototype for the "Garden of Eden" has _not_ been identified yet as of 2008
پیوند به بیرون [ویرایش]
دیلمون در موزه های بحرین
زبان تلوگو و زبان اهالی تلمون
کتیبه های یونانی پیدا شده در دیلمون ( فایل پی دی اف )
دیلمون در وب گاه باستان شناسی کویت
رده ها: آثار تاریخی بحرین تاریخ بحرین تاریخ خلیج فارس سومرعصر برنز
همچنین
نام سرزمین دیلمون را - که مکانش در سمت دریای بر آمدن خورشید ( شرق بین النهرین ) قید شده - در زبانهای سامی می توان سرزمین محصور در آب ( جزیره ) و همچنین معبد آبها معنی نمود که این خود معنی لفظی ائا خدای خرد و زمین و آبهای ژرف بابلی هاست که خدای جزیرهً دیلمون به شمار میرفته است. معانی عام این نام معلوم میدارند که از این سرزمین اساطیری بابلیان سومری و اکدی بنادر و جزایر مهم خلیج فارس و دریای عمان و اقی . . .
دیلمون در نوشته های به جامانده در میان رودان به عنوان یک شریک تجاری، گذرگاهی که بین میان رودان و تمدن واقع در دره رود سند ( جنوب پاکستان کنونی ) واقع شده و منبع مواد خام از جمله مس و چوب ذکر شده است.
... [مشاهده متن کامل]
مطابق اساطیرِ سومری خداوند در دیلمون زندگی جاوید را به زیودسورا ( اُتناپیشتیم ) بخشید. برخی از پژوهشگران دیلمون را سرزمینی می دانند که بهشت عدن در آن قرار داشت. مایکل رایس در مورد این تمدن می نویسد:
«دیلمون اسرارآمیز ترین فرهنگ را در میانِ تمدن های پیشرفته عصر برنز داشته است. حتی اسرارآمیزتر از آن چه که در مصر شکوفا شد. دیلمون در دوره ای مرکز شبکه بازرگانی بین المللی مهمی بود که پهنه ای به وسعتِ تمامی دنیای شناخته شدهِ آن روزگار را دربر می گرفت و در دوره ای دیگر سرزمینی جادویی و مقدس بود، موطن خدایان و محل وقوع حوادثی شگفت انگیز؛ مانندِ پیدایشِ هنرهای بشری که خدایان بازیگران اصلی آن بودند. بعدها خدایان در آنجا انسان ستایش برانگیزی که طوفان نوح را از سر گذرانده بود، اعتلا بخشیدند؛ زیوسودرا، پادشاه عادلِ شوروپاک[۱] کسی که شخصیت نوح در کتاب مقدس از آن گرته برداری شده است. حماسهِ مذهبی توفان از افسانه بسیار قدیمی تر بین النهرینی ریشه گرفته است. روایتی از آن که به دنیایِ امروز رسیده است، انعکاسِ بخشیِ از منظومه حماسی گیلگمش است. »[۲]
محتویات [نمایش]
تاریخ [ویرایش]
دیلمون نخستین بار در یک کتیبه گلی متعلق به انتهای هزاره چهارم پیش از میلاد در معبد اینانا ( یک الهه سومری ) در شهر اوروک ذکر شده است. در این متن دیلمون صفت نوعی تبر و وصف یک مقام رسمی است و همچنین از طاقه های پشم که به مردم دیلمون تحویل داده شده، سخن به میان آمده است.
در شهر نیپ پور هم دو نامه از دوران سلطنت بورنابوریاش پادشاه بابل در دوران حکومت کاسی ها ( یک قوم آریایی که محل اصلی زندگی آنان در سواحل جنوبی و غربی دریای خزر بوده است ) در سده چهارده قبل از میلاد به دست آمده که آن ها را یک مقام رسمی دیلمون به مقامات مافوق خود در مرکز تمدن بابل نوشته است.
اسطوره شناسی [ویرایش]
دیلمون در روزگاران باستان آنچنان که در نوشته های سومریان آمده است به جایی که آفتاب از آن طلوع می کند و سرزمین زندگی معروف بوده است. دریای کنار دیلمون ( خلیج فارس ) نیز به تبع آن دریای طلوع آفتاب و دریای سرزمین حیات نامیده می شد.
دیلمون و توفان نوح [ویرایش]
شخصیت اسطوره ای زیودسورا که به ( زی - اود - سورا، اُتناپیشتیم، پارناپیشتیم و زیسوتروس ) هم معروف است، کهن الگوی[۳] نوح پیغمبر در ادیان ابراهیمی به شمار می آید و در افسانه گیلگمش پدر انسان خوانده شده است. بر اساس اساطیرِ سومری خداوند در دیلمون زندگی جاوید را به او بخشید. ( به جاودانگی او در حماسه مرگِ گیلگمش[۴] و حماسه نخستین فرمانروایان[۵] اشاره شده ) .
کتیبه پیدایش ( یا آفرینش ) متن مهم دیگری ست که به نام دیلمون اشاره کرده است. در پایانِ این کتیبه تکه تکه که در قرن ۱۸ ق. م به زبان سومری نوشته شده و اسطوره آفرینش و داستان توفان را نقل می کند، آمده است:
«حیوانات یکی پس از دیگری بر خاک پا می نهادند. پادشاه زی - اود - سورا پیش روی آن و انلیل به خاک افتاد. آن و اِنلیل با او مهربان بودند ( از بین رفته ) آن ها زندگی جاودانه مانندِ یک خدا را به او بخشیدند. آن ها حیاتِ ابدی را به او بخشیدند. در آن هنگام، برایِ مراقبت ( زی - اود - سورا ) از جانوران و نسلِ بشر، آن ها به زی - اود - سورا پادشاهی سرزمینی را در آن سوی آب ها اعطا کردند، در سرزمینِ دیلمون، جایی که آفتاب طلوع می کند. »[۶]
دیلمون و سرزمین آفرینش [ویرایش]
در حماسه اِنکی و نینهورسَگ و البته در حماسه گیلگمش از دیلمون به عنوان محل آفرینش یاد شده و برخی از اسطوره شناسان نیز دیلمون را محل واقعی بهشت عدن می دانند[۷].
نینلیل خداوند آسمان و باد جنوب نیز به روایت سومریان در دیلمون منزل داشته است. در حماسه قدیمی "اِنمِرکار و پادشاه آراتا" وقایع اصلی داستان در زیگورات های ساخته شده توسط انمرکار در شهرهای اوروک و انریدو ( در میان رودان ) رخ می دهند و آنجا به عنوان قبل از اینکه دیلمون مسکونی شود، توصیف می شود.
منابع [ویرایش]
↑ *شورروپاک از شهرهای سومر بود. زیوسودرا در یک متن سومری که پادشاهان سومر را می شمارد فرمانروای شورروپاک نام گرفته است.
↑ ترجمه انگلیسی مرگ گیلگمش در وب سایت دانشکده شرق شناسی دانشگاه آکسفورد.
↑ ترجمه انگلیسی حماسه نخستین فرمانروایان در وب سایت دانشکده شرق شناسی دانشگاه آکسفورد.
↑ «Eridu Genesis». دانشکده شرق شناسی دانشگاه آکسفورد. بازبینی شده در ۰۶ - ۰۷ - ۲۰۰۸.
↑ Walter Reinhold Warttig, Dilmun "The Sumerian Paradise" or Pre - biblical Prototype for the "Garden of Eden" has _not_ been identified yet as of 2008
پیوند به بیرون [ویرایش]
دیلمون در موزه های بحرین
زبان تلوگو و زبان اهالی تلمون
کتیبه های یونانی پیدا شده در دیلمون ( فایل پی دی اف )
دیلمون در وب گاه باستان شناسی کویت
رده ها: آثار تاریخی بحرین تاریخ بحرین تاریخ خلیج فارس سومرعصر برنز
همچنین
نام سرزمین دیلمون را - که مکانش در سمت دریای بر آمدن خورشید ( شرق بین النهرین ) قید شده - در زبانهای سامی می توان سرزمین محصور در آب ( جزیره ) و همچنین معبد آبها معنی نمود که این خود معنی لفظی ائا خدای خرد و زمین و آبهای ژرف بابلی هاست که خدای جزیرهً دیلمون به شمار میرفته است. معانی عام این نام معلوم میدارند که از این سرزمین اساطیری بابلیان سومری و اکدی بنادر و جزایر مهم خلیج فارس و دریای عمان و اقی . . .