دلقاء. [ دَ ] ( ع ص ) ناقة دلقاء؛ شتر ماده دندان ریخته از پیری که چون آب خورد از دهنش بیرون افتد. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ). || سیف دلقاء؛ شمشیر به آسانی برآینده از نیام. ( منتهی الارب ). و صاحب المعیار گوید دلیلی بر صحت آن در دست نیست.
