دلفین فریزر آب بازی عضو خانواده دلفین های اقیانوسی است که در آب های ژرف اقیانوس آرام و به تعداد کمتر در اقیانوس هند و اطلس زندگی می کند.
در سال ۱۸۹۵ چارلز هوز، زیست شناس انگلیسی، جمجمه یک دلفین را در ساحل ساراواک، بورنئو پیدا کرد و آن را به موزه بریتانیا هدیه کرد. بررسی بر روی این جمجمه تا سال ۱۹۵۶ انجام نشد. در این سال فرانسیس فریزر آن را بررسی کرد و متوجه شد که این جمجمه متعلق به دلفینی است که به سرده های پهلوسفیدها و کچه ماهی ها نزدیک است، ولی عضو هیچ یک از آن ها نیست. با به سادگی مخلوط کردن نام های این دو سرده یک سرده نو به نام پهلوسفیدکچه ماهی ها ساخته شد.
... [مشاهده متن کامل]
تنها در سال ۱۹۷۱ بود که بدن کامل یک دلفین فریزر کشف شد. در آن زمان لاشه های این جانوران به وسیله آب دریا به کرانه های جزیره کوکوس در آرام خاوری، استرالیای جنوبی و آفریقای جنوبی آورده شده بودند.
دلفین های فریزر در هنگام تولد دارای طول تقریبی ۱ متر و ۲۰ کیلوگرم وزن هستند که در هنگام بلوغ به ۲٫۷ متر طول و ۲۰۰ کیلوگرم وزن می رسد. باله پشتی و نوک در این دلفین ها فاقد سفتی و استواری زیاد است و اندازه باله های کناری کوچک اند. نیم تنه بالایی به رنگ خاکستری - آبی تا خاکستری - قهوه ای است. خطی شیری کم رنگ از نوک و بالای چشم ها آغاز می شود و در کناره پهلوها به عقب بدن می رسد. در زیر این خط سایه تاریک رنگی حضور دارد. شکم و گلو به شکلی غیرعادی به رنگ سفید، گاه متمایل به صورتی، هستند. نداشتن چیزی همچون پوزه از مشخصه های این دلفین است. از فاصله دور این دلفین می تواند با دلفین نواری اشتباه گرفته شود چرا که این دلفین دارای رنگ آمیزی بدنی همانند دلفین فریزر است و هر دو در ناحیه های یکسانی زندگی می کنند.
دلفین های فریزر در گروه های بزرگی با ۱۰۰ تا ۱۰۰۰ عضو به فشردگی و با فاصله کم از هم زندگی می کنند. آن ها برای افزایش سرعت خود در هنگام شنا از آب به بیرون می پرند و به جلو جهش می کنند.
غذای اصلی این دلفین ها ماهی های لجه ای، ماهی مرکب و میگوهایی که در ژرفای ۲۰۰ تا ۵۰۰ متری آب زندگی می کنند، است. از آنجا که تقریباً هیچ پرتو نور خورشیدی به این عمق نمی رسد، تغذیه تنها توسط توانایی پژواک یابی انجام می گیرد.
این جانور همچنین از گونه های معمول ساکن خلیج مکزیک است اما در دیگر نواحی اقیانوس اطلس کمتر حضور دارد.
در سال های گذشته موارد بسیاری از مشاهده این دلفین در آب های اقیانوسی گزارش شده اند که باعث شده اند که نگرانی های مربوط به وضعیت بقای این جانور، که در دهه ۱۹۸۰ وجود داشتند، کمتر شوند. این جانور اما همانند آشنایان کرانه زی خود شناخته شده و زیر بررسی قرار گرفته، نیست. تخمینی از جمعیت جهانی این گونه وجود ندارد.
در سال ۱۸۹۵ چارلز هوز، زیست شناس انگلیسی، جمجمه یک دلفین را در ساحل ساراواک، بورنئو پیدا کرد و آن را به موزه بریتانیا هدیه کرد. بررسی بر روی این جمجمه تا سال ۱۹۵۶ انجام نشد. در این سال فرانسیس فریزر آن را بررسی کرد و متوجه شد که این جمجمه متعلق به دلفینی است که به سرده های پهلوسفیدها و کچه ماهی ها نزدیک است، ولی عضو هیچ یک از آن ها نیست. با به سادگی مخلوط کردن نام های این دو سرده یک سرده نو به نام پهلوسفیدکچه ماهی ها ساخته شد.
... [مشاهده متن کامل]
تنها در سال ۱۹۷۱ بود که بدن کامل یک دلفین فریزر کشف شد. در آن زمان لاشه های این جانوران به وسیله آب دریا به کرانه های جزیره کوکوس در آرام خاوری، استرالیای جنوبی و آفریقای جنوبی آورده شده بودند.
دلفین های فریزر در هنگام تولد دارای طول تقریبی ۱ متر و ۲۰ کیلوگرم وزن هستند که در هنگام بلوغ به ۲٫۷ متر طول و ۲۰۰ کیلوگرم وزن می رسد. باله پشتی و نوک در این دلفین ها فاقد سفتی و استواری زیاد است و اندازه باله های کناری کوچک اند. نیم تنه بالایی به رنگ خاکستری - آبی تا خاکستری - قهوه ای است. خطی شیری کم رنگ از نوک و بالای چشم ها آغاز می شود و در کناره پهلوها به عقب بدن می رسد. در زیر این خط سایه تاریک رنگی حضور دارد. شکم و گلو به شکلی غیرعادی به رنگ سفید، گاه متمایل به صورتی، هستند. نداشتن چیزی همچون پوزه از مشخصه های این دلفین است. از فاصله دور این دلفین می تواند با دلفین نواری اشتباه گرفته شود چرا که این دلفین دارای رنگ آمیزی بدنی همانند دلفین فریزر است و هر دو در ناحیه های یکسانی زندگی می کنند.
دلفین های فریزر در گروه های بزرگی با ۱۰۰ تا ۱۰۰۰ عضو به فشردگی و با فاصله کم از هم زندگی می کنند. آن ها برای افزایش سرعت خود در هنگام شنا از آب به بیرون می پرند و به جلو جهش می کنند.
غذای اصلی این دلفین ها ماهی های لجه ای، ماهی مرکب و میگوهایی که در ژرفای ۲۰۰ تا ۵۰۰ متری آب زندگی می کنند، است. از آنجا که تقریباً هیچ پرتو نور خورشیدی به این عمق نمی رسد، تغذیه تنها توسط توانایی پژواک یابی انجام می گیرد.
این جانور همچنین از گونه های معمول ساکن خلیج مکزیک است اما در دیگر نواحی اقیانوس اطلس کمتر حضور دارد.
در سال های گذشته موارد بسیاری از مشاهده این دلفین در آب های اقیانوسی گزارش شده اند که باعث شده اند که نگرانی های مربوط به وضعیت بقای این جانور، که در دهه ۱۹۸۰ وجود داشتند، کمتر شوند. این جانور اما همانند آشنایان کرانه زی خود شناخته شده و زیر بررسی قرار گرفته، نیست. تخمینی از جمعیت جهانی این گونه وجود ندارد.
