دلص
لغت نامه دهخدا
دلص. [ دَ ل َ ] ( ع اِمص ) نرمی و تابانی. || روئیدگی پشم نو در خر. || سقوط دندانهای ناقه از پیری. ( ناظم الاطباء ).
دلص. [ دَ ل ِ ] ( ع ص ) هموار. أرض دلص ؛ زمین هموار و مستوی. ( از منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ). || مرد بسیار لغزنده. ( منتهی الارب ). || نرم و تابان. ( از اقرب الموارد ). || ناقه افتاده پشم. ( منتهی الارب ). ج ، دِلاص. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ).
دلص. [ دُ ] ( ع ص ) ج ِ أدلص. ( ناظم الاطباء ) ( اقرب الموارد ). رجوع به ادلص شود. || ج ِ دَلصاء. ( ناظم الاطباء ) ( اقرب الموارد ). رجوع به دلصاء شود.
دلص. [ دُ ل ُ ] ( ع اِ ) ج ِ دَلیص. ( اقرب الموارد ). رجوع به دلیص شود.
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید