دلجی
لغت نامه دهخدا
دلجی. [ دَ ] ( اِخ ) احمدبن علی بن عبداﷲ دلجی ، ملقب به شهاب الدین. از فاضلان مصر در قرن نهم هَ. ق. بود. در فلسفه دستی داشت و به تهمت زندقه او را مهدورالدم شمردند. وی مردم را خوار می شمرد و غالباً آنانرا استهزاء می کرد. دلجی به سال 838 هَ. ق. در قاهره درگذشت. او راست : الفلاکة و المفلوکون ، الجمع بین التوسط للاذرعی و الخادم للزرکشی. ( از الاعلام زرکلی ج 1 ص 172 از الضوءاللامع و القلائد الجوهریة ).
فرهنگ فارسی
گویش مازنی
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید