دلتنگی برای نور

دلتنگی برای نور ( اسپانیایی: Nostalgia de la Luz ؛ فرانسوی: Nostalgie de la lumière ) یک فیلم مستند به کارگردانی پاتریسیو گوسمان است که در سال ۲۰۱۰ منتشر شد و دربارهٔ اثرات ماندگار دیکتاتوری آگوستو پینوشه است. [ ۲]
در این فیلم، تمرکز کارگردان بر روی مقایسهٔ شباهت های مابین پژوهش های اخترشناسان در ردیابی گذشتهٔ انسان ها و زنان شیلیایی است که هنوز پس از سال ها، بدنبال بقایای اجساد عزیزانشان می گردند که توسط پینوشه اعدام شده بودند.
راوی فیلم، خودِ پاتریسیو گوسمان است و در آن به گفتگو با خانواده های قربانیان و همچنین کیهان شناسان و باستان شناسان می پردازد. بیشتر فیلم های این کارگردان در ارتباط با گرفتاری ها و مسائل آزاردهنده و سیاهِ اجتماعی و سیاسی است که دامن گیرِ کشور شیلی بوده است.
• پاتریسیو گوسمان - راوی
• گاسپار گالاس - استاد رشتهٔ اخترشناسی در دانشگاه جامه اسقفی کاتولیک شیلی[ ۳]
• لائوتارو نونی یس - باستان شناس
• لوئیس اِنریکِس - وی از نوامبر ۱۹۷۳ تا اکتبر ۱۹۷۴ میلادی در «اردوگاه کار اجباری چاکابوکو» زندانی بود و یکی از ۲۰ زندانی ای بود که صور فلکی را آموختند. او را به سبب خاطراتش از وقایعِ اردوگاه، «منتقل کنندهٔ تاریخ» لقب داده اند.
• میگل لانر - آرشیتکت مشهور شیلیایی که در جریان کودتا دستگیر و در اردوگاه های کار اجباری مختلفی زندانی بود و بعدها به دانمارک تبعید شد.
• بیکتور گونسالِس - یک مهندس نرم افزار در رصدخانه آلما[ ۴] و رئیس اتحادیهٔ کارکنان پروژهٔ تلسکوپ آلما[ ۵]
• بیکی ساوِدرا - زنی که هنوز هم بیابان را برای یافتن بازماندهٔ اجساد عزیزانش می گردد.
• بیوله تا بـِریوس - زنی دیگر که همچنان بیابان را برای یافتن بازماندهٔ اجساد عزیزانش جستجو می کند.
• جرج پرستن - اخترشناس ارشد در مؤسسهٔ علوم کارنگی واشینگتن، دی. سی. و عضو آکادمی ملی علوم[ ۶]
• بالِـنتینا رودریگِز - اخترشناس و کارمند روابط عمومی در مقرِ رصدخانه جنوبی اروپا واقع در شهر سانتیاگوی شیلی[ ۷]
دلتنگی برای نور، نخستین بار در ۱۴ مه ۲۰۱۰ میلادی در جشنواره بین المللی فیلم کن در فرانسه به نمایش درآمد و پس از آن، در سایر کشورهای اروپایی نظیر لهستان، اسپانیا منتشر شد و سرانجام در ۱۷ مارس ۲۰۱۱ میلادی در برخی سالن های برگزیدهٔ سینما، در ایالات متحده آمریکا به روی پرده رفت.