دِلبَرجین نامی امروزی برای بازمانده های یک شهر باستانی در شمال افغانستان امروزی است. این محل باستانی در ۴۰ کیلومتری شمال غربی شهر بلخ در مرز شمالی واحه ای که توسط بلخاب آبیاری می شود قرار گرفته است.
این شهر باستانی که احتمالاً در سده پنجم پیش از میلاد در زمان شاهنشاهی هخامنشی بنا شده بود در زمان پادشاهی کوشانی تبدیل به مرکزی برای نواحی اطراف خود شده بود. دوران شکوفایی این شهر تا حدود سده ششم پس از میلاد ادامه یافت[ ۱] تا این که در زمان ساسانیان هند متروکه شد.
شهر اصلی دلبرجین در حدود ۳۹۰ در ۳۹۰ متر مساحت داشت. در زمان کوشانیان برای این شهر دیوار و حصاری ساخته شد و در همان دوره هم در میانه شهر ارگی مدور بر پا شد. در جریان حفاری ها در گوشه شمال خاوری شهر یک مجتمع نیایشگاهی نیز کشف شده است. در این مجتمع نقاشی های دیواری زیادی یافت شده که برخی از آن ها کاملاً به سبک هلنی هستند. این نیایشگاه احتمالاً در آغاز به کستور و پولوکس اهدا شده بود. بیرون از حصار شهر نیز ساختمان های بزرگ و استواری قرار داشت. در میان یافته های باستانی در دلبرجین، می توان به سنگ نوشته هایی به زبان باختری اشاره کرد که بیشتر آن ها به گونه ای آسیب دیده اند که اطلاعات زیادی به دست نمی دهند. سنگ نوشته باختری که از دلبرجین به دست آمده تکه پاره هایی از یک سنگ نوشته بزرگ و یادگاری متعلق به آغاز دوران کوشانی است که برای بزرگ داشت تهیه شده بود. [ ۲] در این محل هم چنین قطعاتی از تندیس ها و تعداد زیادی سکه یافت شده است.
تیم باستان شناسان اتحاد شوروی کاوش های خود در دلبرجین را در سپتامبر سال ۱۹۷۷ میلادی ( عقرب ۱۳۵۶ ش. ) انجام دادند. [ ۳]
در زمان شاه امان الله در راستای پشتون سازی نام دلبرجین با به «شلخی» تغییر داده بودند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاین شهر باستانی که احتمالاً در سده پنجم پیش از میلاد در زمان شاهنشاهی هخامنشی بنا شده بود در زمان پادشاهی کوشانی تبدیل به مرکزی برای نواحی اطراف خود شده بود. دوران شکوفایی این شهر تا حدود سده ششم پس از میلاد ادامه یافت[ ۱] تا این که در زمان ساسانیان هند متروکه شد.
شهر اصلی دلبرجین در حدود ۳۹۰ در ۳۹۰ متر مساحت داشت. در زمان کوشانیان برای این شهر دیوار و حصاری ساخته شد و در همان دوره هم در میانه شهر ارگی مدور بر پا شد. در جریان حفاری ها در گوشه شمال خاوری شهر یک مجتمع نیایشگاهی نیز کشف شده است. در این مجتمع نقاشی های دیواری زیادی یافت شده که برخی از آن ها کاملاً به سبک هلنی هستند. این نیایشگاه احتمالاً در آغاز به کستور و پولوکس اهدا شده بود. بیرون از حصار شهر نیز ساختمان های بزرگ و استواری قرار داشت. در میان یافته های باستانی در دلبرجین، می توان به سنگ نوشته هایی به زبان باختری اشاره کرد که بیشتر آن ها به گونه ای آسیب دیده اند که اطلاعات زیادی به دست نمی دهند. سنگ نوشته باختری که از دلبرجین به دست آمده تکه پاره هایی از یک سنگ نوشته بزرگ و یادگاری متعلق به آغاز دوران کوشانی است که برای بزرگ داشت تهیه شده بود. [ ۲] در این محل هم چنین قطعاتی از تندیس ها و تعداد زیادی سکه یافت شده است.
تیم باستان شناسان اتحاد شوروی کاوش های خود در دلبرجین را در سپتامبر سال ۱۹۷۷ میلادی ( عقرب ۱۳۵۶ ش. ) انجام دادند. [ ۳]
در زمان شاه امان الله در راستای پشتون سازی نام دلبرجین با به «شلخی» تغییر داده بودند.
wiki: دلبرجین