دلایل زنده بودن امام زمان

[ویکی فقه] وجود امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) و امامت آن حضرت از مباحث امامت خاصه است که برای اثبات آن مستقیماً نمی توان از دلیل عقلی بهره گرفت؛ بلکه با استخدام دلیل عقلی در امامت عامه و ضرورت وجود امام در همه زمان ها و استناد به روایات و نقل های تاریخی که در این زمان، امام را منحصر در وجود حضرت مهدی (عجل الله تعالی فرجه الشریف) می کند، می توان به مقصود نائل آمد. ضرورت وجود انسان معصوم و حجت الهی در همه زمان ها با استناد به دلایل متعدد عقلی در امامت عامه است؛ مثلاً نبوت و امامت یک فیض معنوی از جانب خداوند است و براساس قاعده لطف باید چنین لطفی همیشگی باشد. روایاتی هم که دلالت می کنند آن انسان معصوم و کامل در وجود امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) منحصر گشته است، به حدی زیاد است که قابل انکار نیست.
امامت امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) و وجود حضرت از مباحث امامت خاصه است. در امامت خاصه مستقیماً نمی توان از دلیل عقلی بهره گرفت؛ (چون برهان و دلیل عقلی نمی تواند معرف فرد باشد و معنای این جمله که: "جزیی نه کاسب است نه مکتسب" همین است.) بلکه دلیل عقلی امامت عامه و ضرورت وجود امام (عجل الله تعالی فرجه الشریف) در تمام زمان ها را اثبات می کند.در امامت عامه برهان عقلی بر ضرورت وجود انسان معصوم و حجت الهی روی زمین اقامه می شود.حال اگر ادله تاریخی و روایی دال بر ولادت و حیات حضرت مهدی (عجل الله تعالی فرجه الشریف) به مقدمه اول ضمیمه گردد، اثبات می شود که در این زمان تنها آن حضرت (عجل الله تعالی فرجه الشریف) واسطه فیض الهی است و زنده هم می باشد.
بررسی دو رکن استدلال
برهان عقلی بر ضرورت وجود امام
برهان عقلی بر ضرورت وجود امام در همه زمان ها، عبارت اند از:
← برهان لطف
...