دلالت نهی بر فساد عبادت

[ویکی فقه] بحث از دلالت نهی بر فساد عبادت به معنی بحث از فساد یا عدم فساد عبادت منهیٌّ عنه است.
دلالت نهی بر فساد عبادت، مقابل دلالت نهی بر فساد معامله است و منظور از آن، این است که اگر نهی به عبادتی تعلق بگیرد، موجب بطلان آن می گردد یا نه؛ برای مثال، آیا نهی از نماز در مکان غصبی، بر بطلان نماز دلالت می کند یا نه.
مراد از عبادت
منظور از عبادت، عملی است که قصد قربت در سقوط امر آن شرط باشد؛ یعنی عبادت به معنای اخص، نه عبادت به معنای اعم.
دیدگاه اصولیون در مورد نهی از عبادت
مشهور عالمان اصولی معتقدند نهی از عبادت ، موجب فساد آن می گردد؛ در مقابل، عده ای چون " ابو حنیفه " بر این باورند که نهی از عبادت، موجب صحت آن می گردد.(دلالت نهی بر صحت) کسانی که دلالت ـ و اقتضای ـ نهی بر فساد عبادت را عقلی می دانند، می گویند: اگر عبادتی مورد نهی قرار گرفت، به این معنا است که این عبادت مبغوض مولا است و چیزی که مبغوض مولا شد باعث دوری از او گردیده و نمی تواند سبب تقرب و نزدیکی به مولا باشد.