دلالت ذاتی

[ویکی فقه] دلالت ذاتی به معنی دلالت یک شیء بر شیء دیگر بدون نیاز به وضع و اعتبار است.
دلالت ذاتی، مقابل دلالت وضعی، و به معنای دلالت ذاتی یک شیء بر شیء دیگر است، بدون این که نیاز به وضع واضع داشته باشد، مانند: دلالت اثر بر مؤثر و دود بر آتش.
دیدگاه اصولیون در مورد دلالت ذاتی الفاظ
میان اصولی ها اختلاف است که آیا دلالت الفاظ بر معانی خود ذاتی است ـ که از آن تعبیر به دلالت ذاتی می شود ـ، یا این که دلالت آن از باب جعل و وضع است.