دلالت حدیث

[ویکی فقه] حدیث در اصطلاح به معنای سخنی است که از قول یا فعل یا تقریر(تأیید یا نفی کاری توسط معصوم) حکایت می کند.
معمولاً احادیث دارای سلسله سند می باشند؛ یعنی گفته شده است این حدیث و روایت را فلانی از دیگری و او از شخص دیگری و بالأخره نفر آخر از معصوم(ع) نقل کرده است. برای نمونه؛ به حدیث زیر و سند آن توجه کنید:«محمَّد بن یحیی ، عَنْ أَحمد بن محمَّد بن عیسی ، عَنْ علیّ بن الحَکَم، عَنْ أَبی جَمیلة ... عن ابی جعفر(ع)....»؛ این قسمت از حدیث را سند حدیث می گویند، و به منزله شناسنامه حدیث است.
معنای متن حدیث
سپس در ادامه این گونه آمده است: «...قال: إنَّ اللهَ یُبْغِضُ الْفاحِشَ الْمُتَفَحِّش »؛ این قسمت از حدیث را متن حدیث گویند که سؤال پرسیده شده به این بخش بر می گردد.
معنای دلالت حدیث
به عبارت دیگر؛ وقتی صحبت از دلالت حدیث است؛ یعنی این که متن حدیث چه معنایی را می رساند. پس هرگاه گفته می شود دلالت حدیث چیست؛ یعنی معنا و مفهوم و مراد از کلام چیست؟ در حدیث پیش گفته، وقتی پرسیده می شود دلالت این حدیث چیست؟ می گوییم: بر طبق روایت امام باقر(ع) ؛ خداوند آن کسی را که دارای کلام و فعل قبیح و زشت باشد دشمن می دارد. البته با توجه به کلمه «متفحش» می توان گفت؛ حدیث «دلالت دارد» بر دشمنی خداوند با هر شخصی که عمداً و از روی اصرار زبان به فحش و دشنام بگشاید.
بانویس
...