دل شکر

لغت نامه دهخدا

دل شکر. [ دِ ش ِ ک َ ] ( نف مرکب ) دل شکرنده. شکرنده دل. شکننده ٔدل. شکافنده دل :
نیست آگاه که چاه زنخ و حلقه زلف
دلبر و دل شکن ودل شکر و دل گسل است.
فرخی.
ترا به میمنه و میسره روان گردد
دو خیل دل شکر جان شکار از آتش و آب.
مسعودسعد.
ای خواب من ربوده ز یاقوت پرشکر
وی تاب من فزوده ز هاروت دل شکر.
عبدالواسع جبلی.

فرهنگ فارسی

( صفت ) آنکه دل دیکران را میشکند دلشکن .

پیشنهاد کاربران

دِل شِکَر -
صفت فاعلی مرکّب مرّخم -
شِکَردن: شکار کردن، گرفتن، به چنگ آوردن - یَغما، غارت، تاراج، چَپاوُل، چاپیدن، رُبودن، قاپیدن، هاپولی!
معنی: شکار کننده ی دل، عاشق کننده، مُخ زننده - دل بَرنده ( دلبَر ) ، دل رُبودن ( دلرُبا ) ، دل فریبنده ( دلفریب ) ، دل دارنده ( دلدار )

بپرس