دل سیاه

/delsiyAh/

لغت نامه دهخدا

دل سیاه. [ دِ ] ( ص مرکب ) سیاه دل. دل سیه. قسی القلب. || بدقلب. بدخواه. بداندیش :
دادگرا فلک ترا جرعه کش پیاله باد
دشمن دل سیاه تو غرقه به خون چو لاله باد.
حافظ.

فرهنگ فارسی

( صفت ) ۱ - بد فلب بد خواه بد اندیش . ۲ - سیاه دل قسی القلب .

فرهنگ عمید

سیاه دل، بددل، بداندیش، بدخواه.

پیشنهاد کاربران

سیاه دل ( سیه دل ) :
۱. سنگدل ، بی رحم
۲. گاهی در اشعار فارسی به معنای "چشم" است. از آنجایی که مردمک وسط چشم سیاه است. : دیدم و آن چشم دل سیه که تو داری /جانب هیچ آشنا نگاه ندارد

بپرس