دل [ خود را ] سفره کردن ؛ تمام رازها یا غمها یا حوادث خود را گفتن. هر چه در دل داشتن گفتن.
- امثال :
دل سفره نیست که آدم پیش همه کس باز کند ؛ دردها و آلام خویش را به همه کس نشاید گفت. ( امثال و حکم دهخدا ) . راز خود را با همه کس نتوان گفت. با همه کس نباید درددل کرد. ( فرهنگ عوام ) .
- امثال :
دل سفره نیست که آدم پیش همه کس باز کند ؛ دردها و آلام خویش را به همه کس نشاید گفت. ( امثال و حکم دهخدا ) . راز خود را با همه کس نتوان گفت. با همه کس نباید درددل کرد. ( فرهنگ عوام ) .