دل رفته. [ دِ رَ ت َ / ت ِ ] ( ن مف مرکب ) رفته دل. بی جان. بی دل. ضعیف القلب. ( ناظم الاطباء ). بیم زده : مُستلفَج ؛ دل رفته از ترس. ( منتهی الارب ). || دل از دست داده. مفتون شده. عاشق و واله گشته.
