دل رفتن

لغت نامه دهخدا

دل رفتن. [ دِ رَ ت َ ] ( مص مرکب ) دل از دست دادن. شیفته شدن. عاشق شدن. دل دادن :
دیده نگه داشتیم تا نرود دل
با همه عیاری از کمند نجستیم.
سعدی.
|| اشتیاق یافتن. میل کردن :
روز وصال دوستان دل نرود به بوستان
تا به گلی نگه کند یا به جمال نرگسی.
سعدی.
دیده ای را که به دیدار تو دل می نرود
هیچ علت نتوان گفت بجز بی بصری.
سعدی.
استهامة؛ دل به چیزی رفتن. سهو؛ رفتن دل بطرف غیر. ( از منتهی الارب ). || ترسیدن. فروریختن دل : مصَع؛دل رفته و بی دل شدن از بیم یا از شتاب زدگی. ( از منتهی الارب ).
- دل از جای رفتن ؛ ترسیدن. مضطرب شدن. فروریختن دل :
گفت کوپایم که دست و پای رفت
جان من لرزید و دل از جای رفت.
مولوی.

فرهنگ فارسی

دل از دست دادن . شیفته شدن .

پیشنهاد کاربران

بپرس