دل برده. [ دِ ب ُ دَ / دِ ]( ن مف مرکب ) بیدل. دل از دست داده. دل برده شده. که کسی دل از وی برده باشد. عاشق. دلباخته : کرم زین بیش کن با مرده خویش مکن بیداد بر دل برده خویش.نظامی.پیش تو استون مسجد مرده ایست پیش احمد عاشقی دل برده ایست.مولوی.