دلم ببردی جان هم ببر که مرگ به است
ز زندگانی اندرشماتت دشمن.
فرخی.
میی کو مرا ره به منزل بردهمه دل برند او غم دل برد.
نظامی.
زلف تو دل همی بردم از میان چشم نبود شگفت دزدی چابک ز هندوان.
کمال اسماعیل.
دل عارفان ببردند و قرار پارسایان همه شاهدان به صورت تو به صورت و معانی.
سعدی.
چون دل ببردی دین مبرصبر از من مسکین مبربا مهربانان کین مبر لاتقتلوا صید الحرم.
سعدی.
دل بردی و تن زدی همان بودمن با تو بسی شمار دارم.
سعدی.
دستان که تو داری ای پریزادبس دل ببری به کف و معصم.
سعدی.
به دستهای نگارین چو در حدیث آیی هزار دل ببری زینهار از ین دستان.
سعدی.
سَبْی ؛ دل بردن معشوق عاشق را. ( از منتهی الارب ).