دقعاء

لغت نامه دهخدا

دقعاء. [ دَ ] ( ع ص ) ارزن ردی و هیچکاره. ( منتهی الارب ). ذرت ردی. ( اقرب الموارد ). || زمین بی نبات. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ). || ( اِ ) خاک. ( منتهی الارب ). تراب. ( از اقرب الموارد ).

پیشنهاد کاربران