دقره
لغت نامه دهخدا
دقرة. [ دِ رَ ] ( اِخ ) بنت غالب راسبیه بصریه. از زنان راوی حدیث و ثقه بود که احادیثی از عایشه نقل کرده است و محمدبن سیرین ( متوفی به سال 110 هَ. ق. ) از او روایت دارد. ( از اعلام النساء از تهذیب التهذیب و الاصابة و طبقات ابن سعد ).
دقرة. [ دِ رَ ] ( اِخ ) نام مادرعبدالرحمان بن اذینه که تابعیه است. ( منتهی الارب ).
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید