دقت گرایی

دقّت گرایی (Precisionism)
مصر من، 1927، اثر چارلز دموت
سبکی امریکایی در نقاشی که حدود ۱۹۲۰ پدید آمد، و خلق سوژه های صنعتی امریکا با رنگ های خالص و شفاف ویژگی آن بود. نقاشان این شیوه کمتر حرکت، یا پیکر انسان را تصویر می کنند و بیشتر به ترسیم بناها می پردازند. چارلز دموت و چارلز شیلر، برجسته ترین نقاشان این مکتب اند. هرچند دموت آبرنگ های شاعرانه ای هم آفریده است. پرستون دیکینسون، رالستون کرافورد، و نایلز اسپنسر از دیگر نقاشان امریکایی بودند که اغلب به این مکتب منتسب اند. لیونل فاینینگر و جوزف استلا در برخی ویژگی های اسلوبی و مضمونی با دقت گرایان مشابهت هایی داشتند، و جورجیا اوکیف از ظرافت و دقت این شیوه در نقاشی از طبیعت بهره می بُرد. گرایش دقت گرایان به تجزیۀ هندسی اشیا، از تأثیر آنان از کوبیسم نشان دارد. فتوریسم نیز، به ویژه به لحاظ ستایش اش از صنعت، در شیوۀ دقت گرایی بی تأثیر نبود. اما جنبه های دیگر نقاشی دقت گرا، از جمله متانت، سادگی، و وضوح، مشخصاً امریکایی اند. میراث دقت گرایی در جنبش های نوظهور گوناگون، از فتورئالیسم تا کمینه گرایی (مینیمالیسم)، مشهود است.