دفاع سیسیلی شاخه نایدورف

زیرشاخه های نایدُرف یا واریاسیونِ نایدُرف[ ۱] ( /ˈnaɪdɔːrf/ NY - dorf ) در دفاع سیسیلی یکی از محبوب ترین، معتبرترین و عمیق ترین گشایش های شطرنج است. [ ۲] [ ۳] این گشایش به نامِ استادبزرگ شطرنج لهستانی - آرژانتینی، میگوئل نایدورف نامگذاری شده است. اگرچه او نخستین بازیکنِ قدرتمندی نبود که این رسته را بازی کرد. [ ۴] از پیشترها تا کنون، بسیاری از بازیکنان به روشِ نایدورف تکیه کرده اند؛ به ویژه بابی فیشر و گری کاسپارف. اگرچه کاسپاروف اغلب آنرا به شوونینگن تبدیل می کرد. [ ۵]
نایدورف اینگونه آغاز می شود:
کارل اوپوچنسکی، استاد شطرنج چک، نخستین کسی بود که نایدورف را بازی کرد. او در تلاش برای نامگذاری این واریشن به نام خود، ادعا کرد که خودِ او، این رسته را به میگل نایدورف نشان داده است. [ ۶] با این حال، نایدورف بازیکن قوی تری بود و با کمک دیگر بازیکنان قوی آرژانتینی در دهه ۱۹۵۰، [ ۲] تحلیل افتتاحیه را عمیق تر کرد. او آن را در اوایل سال ۱۹۳۹ بازی می کرد. [ ۷] [ ۸]
این میگل بود که متوجه شد در این موقعیت حرکت 5. . . a6 همیشه برای سیاه مفید است. اگر در حرکت پنجم بازی نشود، در حرکت هفتم یا چهاردهم بازی خواهد شد. پس از آن جا که فردی عملی بود، فکر کرد: «اگر باید کاری را در ساعت ۷ صبح یا ۹:۰۰ یا ساعت ۱۰:۰۰ انجام دهید، بهتر است به محض این که بلند شدید، آن را انجام دهید و آن را تمام کنید».
نایدورف بعدترها و زمانی که این نظریه بسیار پیچیده شد، این شاخه را کنار گذاشت:
اینجا یک بچه می آید که حرکات را حفظ کرده و مرا می کشد. او با کتاب هایش می آید، مرا به ورطه ای می اندازد که نمی دانم و نایدورف به دستِ «شاخهٔ نایدورف» می میرد.
و پس از آن بود که او شاخهٔ دیگری بازی کرد. او شاخهٔ روی لوپز را با مهرهٔ سیاه بکار گرفت: روشی کلاسیک که در آن، حریف باید واقعاً شطرنج باز می بود تا وی را شکست دهد. [ ۹]