دفاع سیسیلی یکی از محبوب ترین گشایش های بازی شطرنج است که با حرکت ( 1. e4 c5 ) آغاز می شود. در حرکت c5 در پاسخ به e4 که به دفاع سیسیلی می انجامد در بسیاری از بررسی های آماری مسابقات شطرنج بازان حرفه ای موفق ترین پاسخ سیاه شناخته شده است. مجله نیو این چس در نشریه سالانه سال ۲۰۰۰ خود نتیجه گرفته است که تنها ۵۲٫۳٪ امتیاز بازی های سیسیلی به بازیکن سفید رسیده است. [ ۱] همچنین ۱۷٪ مجموع بازی های بین استادبزرگان و ۲۵٪ بازی های منتشر شده در نشریه چس اینفورمنت با سیسیلی شروع می شوند. [ ۲]
جان نان استاد بزرگ و تئورسین سرشناس انگلیسی محبوبیت سیسیلی را در ماهیت مبارزه جویانه آن می داند.
نخستین بررسی های موجود در مورد گشایش سیسیلی به اواخر سده ۱۶ توسط جیولو پولریو و جیوچینو گرسو شطرنج بازان ایتالیایی بازمی گردد. اما محبوبیت آن پس از جنگ جهانی دوم آغاز شد.
حرکت پیاده c سیاه در حرکت اول به منظور جلوگیری از d4 سفید و همچنین ایجاد نشدن تقارن ( با حرکت e5 ) است. البته این حرکت برخلاف پاسخ هایی همچون e5 یا Nc6 کمکی به گسترش سیاه نمی کند و مرکز را در اختیار سفید قرار می دهد. در نتیجه سفید در گسترش بازی برتری کسب می کند و فرصت حملات خطرناکی را به دست می آورد. مزیت دیگر سیسیلی برای سیاه در اختیار گرفتن ستون نیمه باز C پس از حرکت d4 سفید و تعویض پیاده c با آن است. دفاع سیسیلی یکی از پیچیده ترین روش های بازی است و واریانت های زیادی مثل نایدورف، دراگون، شونینگن، سوشنیکوف، تایمانف و دراگون شتابان دارد. همچنین در این گشایش محبوب، ساختارهای پیاده ای بسیاری همچون ساختار پیاده ای دراگون، شونینگن و چندین و چند ساختار پیاده ای موجود است. بیشتر شاخه های این گشایش به خصوص حملهٔ یوگسلاوی در سیسیلی دارگون بسیار تئوری محور هستند؛ در حدی که اغلب سیسیلی حملهٔ یوگسلاوی در سیسیلی دراگون را تئوری محورترین گشایش کل شطرنج می نامند. شاخه های دیگر مانند واریانت پیادهٔ سمی در نایدورف و حملهٔ سوزین ولیمیرویچ در سیسیلی کلاسیک نیز تئوری های سنگینی دارند. اما نمی توان گفت همهٔ شاخه های سیسیلی تئوری محور هستند. برای مثال شاخهٔ کان و بیشتر شاخهٔ سیسیلی شونینگن از تئوری سنگینی تبعیت نمی کنند و بازیکن با دانستن اندکی تئوری و طرح های اساسی قادر به ادارهٔ بازی و حتی پیروزی خواهد بود. شاید بتوان در درجه دوم محبوبیت سیسیلی را با همین دلیل توجیه کرد: می توان از ان در هر سطحی سود برد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفجان نان استاد بزرگ و تئورسین سرشناس انگلیسی محبوبیت سیسیلی را در ماهیت مبارزه جویانه آن می داند.
نخستین بررسی های موجود در مورد گشایش سیسیلی به اواخر سده ۱۶ توسط جیولو پولریو و جیوچینو گرسو شطرنج بازان ایتالیایی بازمی گردد. اما محبوبیت آن پس از جنگ جهانی دوم آغاز شد.
حرکت پیاده c سیاه در حرکت اول به منظور جلوگیری از d4 سفید و همچنین ایجاد نشدن تقارن ( با حرکت e5 ) است. البته این حرکت برخلاف پاسخ هایی همچون e5 یا Nc6 کمکی به گسترش سیاه نمی کند و مرکز را در اختیار سفید قرار می دهد. در نتیجه سفید در گسترش بازی برتری کسب می کند و فرصت حملات خطرناکی را به دست می آورد. مزیت دیگر سیسیلی برای سیاه در اختیار گرفتن ستون نیمه باز C پس از حرکت d4 سفید و تعویض پیاده c با آن است. دفاع سیسیلی یکی از پیچیده ترین روش های بازی است و واریانت های زیادی مثل نایدورف، دراگون، شونینگن، سوشنیکوف، تایمانف و دراگون شتابان دارد. همچنین در این گشایش محبوب، ساختارهای پیاده ای بسیاری همچون ساختار پیاده ای دراگون، شونینگن و چندین و چند ساختار پیاده ای موجود است. بیشتر شاخه های این گشایش به خصوص حملهٔ یوگسلاوی در سیسیلی دارگون بسیار تئوری محور هستند؛ در حدی که اغلب سیسیلی حملهٔ یوگسلاوی در سیسیلی دراگون را تئوری محورترین گشایش کل شطرنج می نامند. شاخه های دیگر مانند واریانت پیادهٔ سمی در نایدورف و حملهٔ سوزین ولیمیرویچ در سیسیلی کلاسیک نیز تئوری های سنگینی دارند. اما نمی توان گفت همهٔ شاخه های سیسیلی تئوری محور هستند. برای مثال شاخهٔ کان و بیشتر شاخهٔ سیسیلی شونینگن از تئوری سنگینی تبعیت نمی کنند و بازیکن با دانستن اندکی تئوری و طرح های اساسی قادر به ادارهٔ بازی و حتی پیروزی خواهد بود. شاید بتوان در درجه دوم محبوبیت سیسیلی را با همین دلیل توجیه کرد: می توان از ان در هر سطحی سود برد.
wiki: دفاع سیسیلی