مطربانْشان از درون دف می زنند
بحرها در شورشان کف می زنند.
مولوی.
دوام عیش تو بادا پس از هلاک عدوچنانکه پیش تو دف می زنند و خصم دفین.
سعدی.
تقلیس ؛ دف زدن و سرود کردن و استقبال کردن ملوک و ولات را به انواع لهو و لعب بوقت قدوم. جسان ؛ دف زنندگان. ( از منتهی الارب ).- به دف برزدن کسی ؛ رسوا کردن او از راه دف زدن :
در شهر برسوائی دشمن به دفم برزد
تا بر دف عشق آمد تیغ نظر تیزم.
سعدی.
|| کنایه از گدائی کردن. ( از آنندراج ). خواستن و درخواستن و گدائی نمودن. ( ناظم الاطباء ). خواستن و گدائی کردن. ( برهان ) : چو خواهان می بر درش کف زده
تو گوئی بدست طرب دف زده.
ملاطغرا ( از آنندراج ).
|| هرزه چانگی و بسیارگوئی. ( لغت محلی شوشتر، خطی ).