دغمره

لغت نامه دهخدا

( دغمرة ) دغمرة. [ دَ م َ رَ ] ( ع مص ) درآمیختن خلق. ( از منتهی الارب ). || درآمیختن خبر بر کسی. ( ناظم الاطباء ). مخلوط و مشوش کردن خبر بر کسی. ( از اقرب الموارد ). || عیب. ( منتهی الارب ). عیب کردن. ( از اقرب الموارد ).

دغمرة. [ دَ م َ رَ ] ( ع اِمص ) بدخوئی. ( منتهی الارب ). شراست و بدی خلق و خوی : فی خلقه دغمرة؛در خوی او شر است و لؤم است. ( از اقرب الموارد ).

پیشنهاد کاربران