( دغبجة ) دغبجة. [ دَ ب َ ج َ ] ( ع مص ) بر آبخور آوردن شتران را هر روز. || در ناز و نعمت بودن : هم یدغبجون أنفسهم. ( از منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ).
