دعوت رهبران دینی به تقوا

[ویکی فقه] دعوت رهبران دینی به تقوا (قرآن). خداوند در قرآن کریم به پیامبر (صلی الله علیه و آله وسلّم) دستور به رعایت تقوا داده است.
خداوند رهبران دینی را، به رعایت تقوای الهی دعوت کرده است:«یـایها النبی اتق الله...؛ ای پیامبر! تقوای الهی پیشه کن ... »
دعوت پیامبر به رعایت تقوا
از خطرناکترین پرتگاه هایی که بر سر راه رهبران بزرگ قرار دارد مساله پیشنهادهای سازشکارانه ای است که از ناحیه مخالفان مطرح می گردد، و در اینجا است که خطوط انحرافی بر سر راه رهبران ایجاد می شود و سعی دارد آنها را از مسیر اصلی بیرون برد، و این آزمون بزرگی برای آنها است. مشرکان مکه و منافقان مدینه بارها کوشیدند که با طرح پیشنهادهای سازشکارانه پیامبر گرامی اسلام (صلی الله علیه و آله وسلّم) را از خط توحید منحرف سازند، از جمله همان بود که در شان نزول فوق خواندیم.اما نخستین آیات سوره احزاب نازل شد و به توطئه آنها پایان داد و پیامبر (صلی الله علیه و آله وسلّم) را به ادامه روش قاطعانه اش در خط توحید بدون کمترین سازش دعوت نمود. این آیات مجموعا چهار دستور مهم به پیامبر (صلی الله علیه و آله وسلّم) می دهد:دستور اول در زمینه تقوی و پرهیزکاری است که زمینه ساز هر برنامه دیگری می باشد می فرماید: ای پیامبر تقوای الهی پیشه کن (یا ایها النبی اتق الله). حقیقت تقوی همان احساس مسئولیت درونی است و تا این احساس مسئولیت نباشد انسان به دنبال هیچ برنامه سازنده ای حرکت نمی کند. تقوی انگیزه هدایت، و بهره گیری از آیات الهی است، چنان که در آیه دوم سوره بقره می خوانیم: هدی للمتقین، این قرآن مایه هدایت پرهیزکاران است. درست است که مرحله نهایی تقوی بعد از ایمان و عمل به دستورات خدا حاصل می شود ولی مرحله ابتدایی آن قبل از همه این مسائل قرار داد. چرا که انسان اگر احساس مسئولیتی در خود نکند به دنبال تحقیق از دعوت پیامبران نمی رود، و نه گوش به سخنان آنها فرا می دهد، حتی مساله دفع ضرر محتمل را که علمای کلام و عقائد آن را پایه تلاش برای معرفة الله ذکر کرده اند در حقیقت شاخه ای از تقوی است. مخاطب آیه، شخص پیامبر (صلی الله علیه و آله وسلّم) است اما دستورهای داده شده می تواند حکمی کلی برای هر رهبر دینی باشد.