دعوت به تعاون

[ویکی فقه] دعوت به تعاون (قرآن). تعاون در لغت به معنای یکدیگر را یاری کردن و همیاری نمودن است.
ذوالقرنین ، خواستار همیاری و تعاون توده های مردم با او در پدید آوردن سد مورد نظر آنان بود.«قالوا یـذا القرنین ان یاجوج وماجوج مفسدون فی الارض فهل نجعل لک خرجـا علی ان تجعل بیننا وبینهم سدا»؛ (آن گروه به او) گفتند: «ای ذو القرنین یأجوج و مأجوج در این سرزمین فساد می کنند؛ آیا ممکن است ما هزینه ای برای تو قرار دهیم، که میان ما و آنها سدّی ایجاد کنی؟!» «قال ما مکنی فیه ربی خیر فاعینونی بقوة اجعل بینکم وبینهم ردمـا»؛ (ذو القرنین) گفت: «آنچه پروردگارم در اختیار من گذارده، بهتر است (از آنچه شما پیشنهاد می کنید)! مرا با نیرویی یاری دهید، تا میان شما و آنها سدّ محکمی قرار دهم!
دعوت خداوند
دعوت خداوند از اهل ایمان به تعاون براساس نیکی و تقوا می باشد.«یـایها الذین ءامنوا... تعاونوا علی البر والتقوی ولا تعاونوا علی الاثم والعدون...»؛ ای کسانی که ایمان آورده اید! شعائر و حدود الهی (و مراسم حج را محترم بشمرید! و مخالفت با آنها) را حلال ندانید! و نه ماه حرام را، و نه قربانیهای بی نشان و نشاندار را، و نه آنها را که به قصد خانه خدا برای به دست آوردن فضل پروردگار و خشنودی او می آیند! اما هنگامی که از احرام بیرون آمدید، صیدکردن برای شما مانعی ندارد. و خصومت با جمعیّتی که شما را از آمدن به مسجد الحرام (در سال حدیبیه) بازداشتند، نباید شما را وادار به تعدّی و تجاوز کند! و (همواره) در راه نیکی و پرهیزگاری با هم تعاون کنید! و (هرگز) در راه گناه و تعدّی همکاری ننمایید! و از (مخالفت فرمان) خدا بپرهیزید که مجازات خدا شدید است!
← حرمت عهد در اسلام
۱. ↑ ابن منظور، محمد بن مکرم، لسان العرب، ج۱۳، ص۲۹۹، ذیل «عون».
...