لغت نامه دهخدا
دعوان. [ دَع ْ ] ( اِخ ) ابن علی بن حمادبن صدقه ٔجبائی ، مکنی به ابومحمد. مقری نابینا. او از قاریان توانای بغداد و از مطلعان در عربیت بود و به سال 542 هَ. ق. درگذشت. ( از معجم الادباء چ مارگلیوث ج 4 ص 198 و چ مصر ج 11 ص 112 ). و رجوع به همین مأخذ شود. 