دعنکر

لغت نامه دهخدا

دعنکر. [ دَ ع َ ک َ ] ( ع ص ) نعت است از ادعنکار. ( منتهی الارب ). کسی که ناگاه به بدی پیش آید. ( ناظم الاطباء ). آغاز کننده بدی بر دیگران. ( از اقرب الموارد ). دعنکران. و رجوع به دعنکران شود.

پیشنهاد کاربران